Czegoś nam brakuje, narzkają członkowie Chóru Męskiego "Echo"-

    Czegoś nam brakuje, narzkają członkowie Chóru Męskiego "Echo"- - z niepokojem oczekujemy na pierwsze spotkanie (próbę) po niespodziewanej od połowy marca 2020 roku, przerwie. Przerwa która zniweczyła nasze obchody jubileuszowe 100.lecia założenia Okręgu Wodzisławskiego ŚZChiO oraz czas który był przeznaczony do wyćwiczenia nowych pieśni. Obchody decyzją zarządu okręgu przeniesiono na 2021 rok. Sam żyjąc w tym trudnym okresie przeglądając i czytając między innymi różne "stare" czasopisma w których doczytałem się kilka cennych uwag, które czasem dotyczą nas czyli Brać Śpiewaczą. Wiadomo, od dawna, że Druhny i Druchowie Chórzyści to zdyscyplinowana grupa społeczeństwa lecz po tak długim "urlopie" trudno się zebrać i doprowadzić zespół do pełnej gotowości. Korzystając z okazji chciałbym bardzo serdecznie prosić wszystkich śpiewaków: dzieci, młodzież, kobiety i mężczyzn (szczególnie członków naszego Okręgu Wodzisławskiego) żeby po, miejmy nadzieję, wymuszonej przerwie poważnie potraktowali sprawę i gremialnie stawili się w swoich zespołach. Na nasze występy czekają nasi sympatycy i wierni słuchacze. Życząc wszystkim dużo zdrowia i radości z życia przesyłam kilka mądrych myśli od mądrych ludzi.

Fragmenty czasopism z dawnych lat - wiecznie aktualne!

   . Polska musi dbać o dobro duszy narodu, jeżeli jej przyszła wielkość ma być stała, niezniszczalna, (.) a wielki ruch śpiewaczy w Polsce jest jednym z potężnych szlaków jak granit niewzruszonych, który właśnie prowadzi do zdrowego życia duchowego narodu. (.) Bez wielkiego ruchu śpiewaczego w Polsce zmarnieją dla nas wysiłki Moniuszki i wszystkich muzyków świata - bez wielkiego ruchu śpiewaczego w Polsce łatwo społeczeństwo odwyknąć może od wielkich duchowych biesiad i co za tym idzie, stępi się i znieczuli na wszystko co szlachetne wzniosłe ...

Stefan Marian Stoiński
"Śpiewak" 1929 nr 12

    ...Wartość chóru prócz czysto śpiewaczej i muzycznej jest także wychowawczo-społeczna. Już samo słowo "c h ó r" mówi nam, że chodzi tu o więcej ludzi. Chór jest grupą społeczną, która przez wspólne przeżycia radosne lub niepowodzenia, dole i niedole umacnia współżycie koleżeńskie, zgodne, służące dla jednej wspólnej idei. Wytrwała i wytężona praca w chórze uszlachetnia ambicję śpiewaków, wyrabia gust i smak artystyczny; uspakaja coraz więcej wrodzone człowiekowi dążenia do ideału sztuki. Jednostki, szkolone społecznie w chórze, z pewnością są typem dyscyplinowanego obywatela. Chór spełnia również rolę szkoły charakteru, w której spotykać można ludzi różnego wieku i stanu, a są to ludzie, którzy po codziennej pracy "dla Chleba", wykonanej często bez zamiłowania, szukają pewnej zmiany. Zgłaszają się do chórów bez nakazu, pcha ich tam zamiłowanie do pieśni; przychodzą na lekcje śpiewu z własnej woli, a jednak i w chórze czeka ich praca, lecz jakże odmienna od tej nudnej, szarej pracy zarobkowej. Każdy śpiewak wie, że śpiewanie czyste, rytmiczne i ładne wymaga niemałego wysiłku. Długiej i mozolnej pracy potrzeba nieraz na wyćwiczenie wielogłosowej pieśni, a ile to samodzielności wykazać muszą śpiewacy! Każdy dobrze opanować musi swoją partię bez oglądania się na pomoc innych, bo w przeciwnym razie nie można na postęp i zadowolenie z pracy liczyć. Śpiew chórowy wyrabia silną wolę do przezwyciężenia napotykanych trudności, każde miejsce opracowanej pieśni opanować trzeba zupełnie, przez co wyrabia się dokładność. Każdy członek chóru zważać i słuchać musi na dyrygenta i nauczy się w ten sposób podporządkować swoją wolę kierownikowi chóru ...

"Przyjaciel Pieśni"
Miesięcznik - Rok 1936 Nr. 8

    Przepiękna jest idea śpiewacza - kto ją raz pokochał, będzie jej wierny przez całe życie; ona mu je opromieni, a za wierną służbę powiedzie do Piękna ...i do Dobra.

Stanisław Ignacy Rączka

    Fragmenty napisano w oryginale.

Krystian Dziuba - prezes
Okręgu Wodzisławskiego ŚZChiO